Ինձ չի վախեցնում իմ մենությունը.

Ինձ վախեցնում է այն բացվող օրը,

Երբ չեմ տեսնելու ժպիտիդ կորը...

Ինձ չի հոգնեցնում այսչափ աղմուկը.

Ինձ հոգնեցնում է այն լռությունը.
Որ չի բերելու հանդիպման լուրը...

Ինձ չի խենթացնում իմ "անքեզ" կյանքը.

Ինձ կխենթացնի այն մեծ դատարկը,

Երբ էլ չեմ փնտրի աչքերիդ խայծը...

Ինձ չի վախեցնի ո'չ բացվող օրը,

Ո'չ էլ` օրվա մեջ պայթած թախիծը,

Եթե ապրում է այն միակ գույնը,

Որն անդարձ փոխեց իմ մտքի հունը...