ԵՐԱԶԻ ԲԵԿՈՐ

Սիրտըս լռում է, երազն է հալվել ,

Հոգիս դատարկվել, գույներն են մարել ,

Սիրո, կարոտի անվերջ խառնուրդից

Մի նոր երանգ է ծածանվում հեռվից ...

Բայց միևնույն է, սիրտս չի խոսում ,

Չի արձագանքում օտար հանգերի ,

Հնչյունի ձայնը լեզուս չի բացում ,

Կախարդանքն անգամ ոչինչ չի փոխի ...

Մնում է միայն` խոսեմ ...լռելով ,

Անրջեմ, թախծեմ լռության միջով ,

Լռության գրկում կարոտըս խեղդեմ ,

Որ իմ երազից գեթ բեկոր փրկեմ ...

ՍԵՐՆ ՈՒ ԿԱՐՈՏԸ ...

Սերն ու կարոտը գույներ են երկու ,

Երկու թաց աչքեր` երկինք պարզված ,

Երկու խենթեր են` մոլորված հեռվում ,

Գտնելու համար` իրար ձեռք մեկնած ...

Սերն ու կարոտը տառապում են լուռ ,

Ապրում են կարծես մեկմեկու համար ,

Արբենում հաճախ մի խենթ տեսիլքով ,

Հաճախ են փարվում հուշերին անանց ...

Սերն ու կարոտը չեն հասնում իրար ,

Տենչում են միմյանց, բայց...մնում օտար ,

Անվերջ է միայն երազի ճամփան ,

Որի թևերին ճախրում են նրանք ...