Այսօր ես քայլեցի այն հետքերով, որով կյանքը ինձ ու քեզ մի ակնթարթ թույլ էր տվել միասին լինել։ Շատ բան չէր փոխվել, նոր էին միայն լապտերները, որոնք զրույցի էին հրավիրում գուցե նորեկներին, բայց ոչ' ինձ...
Ես էլ չեմ փոխվել, առաջվա նման ամեն ծանոթ անկյունում լսում եմ քո շնչառությունը, աչքերիդ զրույցը,
քո
քայլերի
անհաստատ
երգը,
որն
այդպես
էլ
ինձ
չմոտեցավ։
Մինչդեռ
այսօր
այն
ինձ
գամել
է
հենց
այն
տեղում,
որտեղ
գրեթե
ոչինչ
չի
փոխվել,
որտեղ
ամեն
ինչ
քեզնով
է
շնչում...
Լապտերները թող նորեկներին պատմեն նաև այն ակնթարթի մասին, որում կյանքը թույլ էր տվել ինձ լինել քո կողքին...
Այսօր ես քայլեցի իմ երազների միայնության անլույս կածանով , բայց չխենթացա... ..Լապտերը մի օր կասի,
թե
ինչու...
Комментариев нет:
Отправить комментарий