четверг, 3 сентября 2020 г.

ԱՇՆԱՆԱՄՈՒՏ

 

Ամառը անցավ...ի՞նչ պիտի ասեր, ես էլ չիմացա...Լոկ հեռուներում տաք շշուկները մեղեդի դարձան...

Եվ ամեն անգամ ինչ-որ բան կարծես կիսատ է մնում, թերասացության ուրվականն է լուռ մեր երազներում անդադար շրջում...Ինչ-որ ջերմություն մեկից ընդհատվում, բաժանման երգն է շուրթերին ճաքում...

Ամառը կիսատ խոստումներ թողեց, որ աշնան հոգին մեկընդմիշտ գերեց...

Իսկ ի՞նչ կպատմի նա իմ ականջին...Կիմանամ գուցե, երբ ինձ գիրկն առնի...