ՄԱՐԴանալու ճանապարհին

Երբ անհրաժեշտը դառնում է հրաժեշտ-

Հեռվում փլվում է հույսի մի բևեռ...

Երբ անմարմինը հագնում է թևեր-

Չես կարող նրան էլ դարձի բերել...

Երբ ձեռքդ պարզում, բռնում ես ստվեր-

Լույսի բոցն անգամ թույլ է ու երեր...

Երբ միտքը թռչում, մարմինն է անել-

Քայլելը անգամ դառնում է պարգև...

Երբ տգետները սուտ փառքի են դեռ-

Ճշմարիտ դափնի որտեղի՞ց գտնել...

Երբ դու դեռ ունես չպարպված հարցեր-

Պատասխանն իրավ բալասան է, դեղ...

Իսկ երբ ճիշտն արդեն քոնն ես դարձրել,

Ուրեմն՝ կեցցես...ՄԱՐԴՈՒՆ ես փրկել...