Աշու'ն, բերեցիր ինձ խոր տագնապներ,

Մենախոսություն, "կռնատ" երազներ,

Եվ այս ամենը ընծա՞ էր, թե բեռ,

Պարգև կամ պատիժ, չհասկացա ես...

Կարծես քո երթը այլ խորհուրդ ուներ,

Այն թերևս ինձ շատ էր կախարդել,

Գույներիդ խաղով շատ էի արբել,

Խոստումներդ իմ տանիքը դարձրել...

Գնու՞մ ես արդեն... հետ չեմ պահի քեզ.

Ուր կա հանդիպում, բաժանումն է տեր...

Միայն խնդրում եմ, երբ որ կմեկնես,

Թևերս տուր ետ, դրանք պետք չեն քեզ...