Տեսա երազդ...տեսա "կետ առ կետ".
Արթուն էի ես...
Խնդրում եմ ներես...չեմ կարող թռչել.
Ես ...չունե՜մ թևեր...

Քո երազներում միշտ էլ անտուն եմ.
Ոչ տանիք ունեմ, ոչ՝ հենվելու կետ...
Քո երազները որքան էլ գերեն՝
Մի գեղեցիկ օր ինձ լու՜ռ կլքեն...

Քո երազներում ես թևեր չունեմ,
Միտքս կաղում է, ոնց որ կույր լինեմ...
Այսպես կիսատ ես չե՜մ կարող ապրել,
Իսկ դու ուրիշի բեռն ինչու՞ կրես...

Տեսար երազս...հեռացար անտես.
Էլ պե՜տք չէր այն քեզ...
Խնդրում եմ, անհոգ այսուհետ ապրես՝
Ես երա՜զ չունեմ...