Այս համատարած հոգու աճուրդից սարսափում եմ ես.

Հալվում, կծկվում եմ իմ պատյանի մեջ...

Ու տարածվում է մի անտանելի անապատացում.

Իմ նմաններից փախչել եմ ուզում...

Դեմքեր...դիմակներ...
Լքել է մարդուն իր էությունը...
Կյանքի գույները քերել են կարծես...
Իշխում է միայն "նորին մեծություն" դատարկությունը...