Երբ կարոտներից խեղդվեմ մի օր՝
Մի' թող օվկիանի հատակում մնամ,
Ինձ զորացրու աչքերիդ լույսով,
Ու թող հայացքդ խարիսխն իմ դառնա...

Երբ բացվող օրը հույս չբերի նոր,
Երբ որ մարդկանց մեջ ինձ մենակ զգամ,
Թույլ տուր քո հոգու քարայրները խոր
Խենթիս պեղելիք աշխարհը դառնան...

Երբ երազներս ավարտվեն մի օր
Ու թռիչքներում էլ թև չունենամ,
Ինձ տար կարոտի օվկիանոսը քո,
Այնտեղ կմնամ, թե...խեղդվեմ անգամ...