Կյանքի կտավը ԱՊՐԵ՜Լ է ուզում...

Ու ծանրանում է մարդկության ցավը,

Այն բթացնում է և խղճի ձայնը...

Ու խառնվում է կյանքի կտավը,
Գույներն են պատռում նրա պատրանքը...

Ու թափառում է միտքը հուսահատ

Ցավը չի՜ լքում , խղճին է գամված...

Ափին կտավն է՝ մարդկանցից լքված,

Օգնության աղերս՝ շուրթերին սառած...

Ու խտանում է արցունքի աղը,

Սփոփանք չի բերի անգամ հրաշքը..

Գույներն են ճչում...լու՜ռ է աշխարհը,

Ապրե՜լ է ուզում կյանքի կտավը...