Կյանքը փրփուր է ժայռերին խփվող,

Ոչ ոքի պետք չէ ճերմակը նրա,

Խաբկանքի որո՞տ, թե՝պատրանքի դող,

Միայն փշրվող շիթը կիմանա...

Կյանքի փրփուրից շատերն են կառչած՝

Ոսկի է թվում ճերմակը նրա.

Ժայռերին խփվող ո՜վ մարդ արարած,

Գեթ զանազանիր գույներն իրական...