Հուշերը լինո՞ւմ են խոնավ...չգիտեմ...Օրվա զառանցանքից գիշերը գլուխն առել է ձեռքերի մեջ ու սպասում է իմ խոսքին...Ես ինքս վաղո՜ւց խտացած սպասում եմ ...Որսում եմ հեռվից ինձ պարզված լռության ափերը ...դրանք էլ են տենդում խոնավությունից...Սարսափում եմ, տաք անկյուն փնտրում...

Ամա՜ռ, վերադարձրու հուշերիդ տաքությունը...հեռվում մրսում է խոնավ լուսինը...