Պատնեշել է ինձ լույսի թովչանքը,

Բեկվում է հեռվում կարոտի ձայնը...

Այն ո՞վ էր՝ կոտրեց իմ սիրո գավը,

Ինչու՞ չի երգում էլ հոգու լարը...

Կարծես նիրհով է ընկել աշխարհը,

Էլ չի փոթորկում հեռվում կիթառը,

Օտար է թվում այն միակ բառը,

Որը դարձել էր քո դեղն ու ճարը...

Պատնեշել է ինձ լույսի պակասը,

Ելքեր է փնտրում կարոտի վալսը...

Ով որ հոգնել է, թող լքի պարը-

Սիրո՜վ են հաղթում սկսած խաղը...