Պատնեշել է ինձ լույսի թովչանքը,
Բեկվում է հեռվում կարոտի ձայնը...
Այն ո՞վ էր՝ կոտրեց իմ սիրո գավը,
Ինչու՞ չի երգում էլ հոգու լարը...
Կարծես նիրհով է ընկել աշխարհը,
Էլ չի փոթորկում հեռվում կիթառը,
Օտար է թվում այն միակ բառը,
Որը դարձել էր քո դեղն ու ճարը...
Պատնեշել է ինձ լույսի պակասը,
Ելքեր է փնտրում կարոտի վալսը...
Ով որ հոգնել է, թող լքի պարը-
Սիրո՜վ են հաղթում սկսած խաղը...
Շատ գեղեցիկ եք գրում. Հոգուց բխող խոսքեր
ОтветитьУдалить