Քամուն տամ օրվա տենդագին հևքը,

Ինձ պահեմ աշնան կարոտի երգը...

Որքան էլ քամին խառնի հետքերը՝

Դեռ հաղթելու են բազմակետերը...

Դեռ ապրելու են տաք երազները՝

Որքան էլ խայթեն ձմռան ցրտերը,

Եվ պարելու են խենթ համբույրները ՝

Անգամ,երբ մարեն մեղեդիները...

Քամին թող տանի օրվա վերքերը,

Ու գեթ ապրեցնի՜կարապի երգը...

Թե անխուսափ է և բաժանումը՝

Թող այն թարմ պահի հանդիպման տենչը...