Ձյունը ...թող մաղվի...ես չե՜մ վախենում....

Սառցե սրտերի ցուրտն է ինձ վանում...

Ձնե երկինքն իմ տանիքն է դառնում,

Երբ տաք պատերին կեղծիքն է իշխում...

Ու խռովում եմ ես այս աշխարհից,

Փնտրում մի անկյուն,որին սերն է տեր,

Թող որ այն լինի լոկ հյուղակ փայտից,

Ես կծվարեմ՝մրսած թռչնի պես...

Ձյունը թող թափվի...ես չե՜մ մոլորվում,

Նրա հետքերով անուրջն է քայլում,

Այս հողաշխարհը ձյան թացով սնվում,

Գարնան բողբոջի գալն է ակոսում...