Ինձ հեռվից ժպտա...ու ժպտա այնպես,

Որ իմ տխրության պատերը քանդես,

Որ իմ սպասումի զայրույթը մեղմես

Ու համբերության նոր պատեր շարես...

Ինձ հեռվից գրկիր...ու այնպես անտես,

Որ իմ անցյալի աչքերը փակես,

Որ իմ ներկայի վազքում խելահեղ

Քո թևերի մեջ ինձ լուռ ամփոփես...

Ինձ հեռվից սիրիր...և ասե՞մ՝ ինչպես,

Որ իմ փակ սրտի դուռը չթակես,

Որ իմ երազի հատակը սուզվես,

Այնտեղ լոկ սրտիս զարկե՜րը պեղես...