Մի՜ փնտրիր այնտեղ,ուր վաղուց չկամ,

Ուր սպասել է քեզ մի անթարթ հայացք...

Ուր ծովանում էր կարոտը անձայն,

Բայց...ծովանալով՝գոլորշի դարձավ...

Ոչինչ հենց այնպես չի անհետանում,

Ոչինչ հենց այնպես չի ծնվում-մեռնում,

Երկնքի քողը ամեն օր բացվում,

Նոր օրվա երգն է ավետիս դառնում...

Իսկ իմ օրերը մեկից դատարկվում,

Քո ներկայության բացն էին գուժում,

Հարցականներով ժամերը թացվում,

Հոգու երկնքում ամպ էին դառնում...

Այդպես էլ ամպեց երազն անավարտ,

Թռիչքը կարճ է,երբ թևեր չկան...

Անտարբերության դիմակ թե հագար՝

Սիրտը կթոշնի...մի՜ փնտրիր նրան...