Բանալին ...ԿՈՐՑՐՈՒ

Երբ դու հեռացար, ես ամփոփվեցի

Հուշերի գրկում, այնտեղ կերտեցի

Մի ամրոց անտես ու որոշեցի

Ծովանալ իմ մեջ, ապրել մեկուսի...

Երբ դու հեռացար, մոռացար անգամ,

Որ ինձ փակել ես << զնդանում >> խոնավ,

Բանալին տարել իմ իսկ ցանկությամբ`

Ես էի ընտրել խուցը մենության...

Երբ վերադառնաս , հիշիր, որ ես կամ`

Որպես անցած հուշ, կամ թե` <<բանտարկյալ>>,

Իսկ թե որոշես... չըվերադառնալ`

Բանալին կորցրու...պետք չէ ինձ բնավ...