Այսօր օրըս բացվեց գիշերվա աչքերում... անձրևի կտկտոցի տակ...Երբևէ ունկնդրե՞լ ես ձմեռային անձրևի երգը...ես վաղուց էի մոռացել նրա հնչեցրած ակորդները...Բայց այսօր
պատուհանիս
տակ
գիշերալույսին
նա
կատարեց
թերևս
իր
ամենահանճարեղ
ստեղծագործությունը...Եվ
ես,
աչքերըս
բացելով
գիշերվա
աչքերում,
ակամայից
լցվեցի
հնչյուններով,
որոնք
վերածվեցին
տառերի,
տառերը`
բառերի,
իսկ
բառերի
միաձուլումից
ծնվեց
մի
գողտրիկ
բանաստեղծություն`
իմ
երբևէ
գրածներից
ամենահնչեղը
...Սակայն
ես
չեմ
կարող
դա
կարդալ
որևէ
մեկի
համար...Իսկ գիտե՞ս`
ինչու...Թուղթը
հրաժարվեց
նրան
կրել,
գրիչը`
այն
թարգմանել...
Երգը մնաց դաջված հոգուս միջնաբերդում...Նրա պարիսպները հաղթահարել կարողացավ միայն ձմեռային անձրևը, քանզի հենց նա էր նետել հոգուս ընդերքում երբևէ չհնչեցրած ձմեռային ակորդներ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий