ԲԱԶՄԱԿԵՏԵՐԸ

Դրսում ձյունոտ էր երկինքն ու հողը,

Ձյունոտ էր քայլող օրվա վայրկյանը,

Ճերմակ սավանը երազ էր թվում,

Երազի փայլը ավարտ չէր ուզում...

Ախ, թող չավարտվի տենդը երազի,

Չավարտվի ձյունոտ օրվա հևքի պես,

Վերջակետն ի՞նչ է, թող հասցեն փոխի,

Ես այդ նշանը ընդմիշտ եմ ջնջել...

Ինձ հարազատ են բազմակետերը,

Որ իմ մտքերի ընթացքն են պեղում,

Որ իմ երազի ճերմակ սավանը

Իրենց հողաբույր երկինքն են դարձնում...

Դրսում ձյունում են հողն ու երկինքը,

Ձյունում է անցնող օրվա թրթիռը,

Վերջակետն իրեն պարտված է զգում...

Բազմակետերն են իմ կյանքում ձյունում...