Կարոտին մարդիկ անուն են դրել,
Կարոտից հաճախ գույներ են ձուլել,
Բայց ում էլ հարցնես կարոտի տեսքը,
Կլսես նրանց անհեթեթ խոսքը...
Խոսքը զորեղ է, շղթա է փշրում,
Իսկ նրա ուժով սրտեր են գերվում,
Անբարբառ խոսքն էլ աղոթք է դառնում,
Մինչ` <<կարոտ>> բառը այն չի թարգմանում...
Թարգմանիչներ կան` քարեր են պեղում,
Անշունչ իրերից գաղտնիքներ կորզում,
Կարոտի գաղտնիքն անդունդն է բացում,
Իսկ պատասխանը ... խորքում է ապրում...
Այս շղթան, ավա~ղ, վերջ չունի կարծես,
Կխեղդի մարդու պտտահողմի պես...
Ուստի ապրեք դուք մի կյանք կարոտով`
Նրան երբևէ չըվերծանելով...
Комментариев нет:
Отправить комментарий