ԲաԺանումը` ԳԱՀԸՆԿԵՑ

Այս բաժանումը չեմ սիրում այնպես,

Այնպես սառն է այն, մամռոտ ու խոնավ,

Որտեղից- որտեղ` լռությունն է տեր,

Մենության անփայլ գահին վեհ նստած...

Լռությունն անգամ լռել չի կարող,

Երբ բաժանման մեջ բաժանում կա դեռ,

Լռության ձայնը դառնում է բողոք`

Ընդդեմ մենության, ընդդեմ ինքն իրեն...

Լռության ձայնը թաքնված արկ է,

Սրտի պատերին անզգույշ փորված,

Նրա պայթյունը հրովարտակ է,

Բաժանվածներին միացման օղակ...

Այս բաժանումը ցավոտ է այնպես,

Այնպես քամում է հոգին գույներից,

Չեմ թողնի, որ այն լինի սրտիս տեր,

Գահընկեց կանեմ, երբ մոտենա ինձ...