Ձյունը

Ձյունը չընդհատվեց իմ կոպերի տակ,

Թափվեց իբրև թե մեղեդի մի տաք,

Փռեց արծաթի մի ողջ նրբերանգ,

Ու սահեց ձյունը իմ շուրթերն ի վար...

Ձյունը համառեց, բառեր չգտավ,

Չգտավ խոսքեր ու արցունք դարձավ,

Հոսեց իբրև թե անտես մի գետակ

Ու գտավ ճամփան իմ աչքերն ի վար...

Ձյունը ընդհատվեց իմ կոպերի տակ,

Երբ լռեց մի պահ մեղեդին այն տաք,

Ցրտից կուչ եկած ցնորք ու պատրանք

Կորան` դառնալով թափառող հայացք...