Ձյունը... անձրևեց

Ձյունը... անձրևեց իմ պես, իմ նման։

Թափվեց ամպեղեն դղյակից հանդարտ,

Իջավ մեղմորեն, այնպես անշտապ,

Որ ես տարվեցի թացությամբ նրա...

Մոտեցա զգույշ, շնչեցի անհագ

Այն թարմությունը, որ բերում է նա,

Ուզեցի լինել խենթությամբ առաջ,

Պարել թաց ձյան հետ այստեղ ու հիմա...

(Մեղեդին սիրո գուցե թաքնված

Մեկուսի մի տեղ մաշվում է կամաց.

Ակորդը երբեք նվագ չի դառնա,

Եթե ձեռքերը չգրկեն նրան)...

Ձյունը անձրևեց...իր պես, իմ համար.

Մեղեդին նրա երկինքն իմ դարձավ:

Մի քիչ խենթացած, մի քիչ հապշտապ`

Ձյունն ինձ հետ կիսեց ակորդներն իր թաց...