Սիրո պակասից...

 

Կա անչափելի մի տարածություն,

Երբ անգամ մոտ է սրտաչափ "հեռուն"։

Կա անմեկնելի մի խոր լռություն.

Այն գալիս է, երբ կարոտն Է խեղդում:

 

Կա մի անսովոր իրականություն,

Որ բթացնում է, ներսը դատարկում։

Կա սիրտը ճզմող մի դատարկություն,

Որի լեզուն դեռ կարդալ չի՜ լինում։

 Կան քայլեր, որոնք ականջ են շոյում,

Կան ձեռքեր, որոնք քայլել են ուզում,

Կան աչքեր, որոնք աղոթքում լռում,

Շուրթերի վրա ցավ են ակոսում։

 

Իսկ այսքանի մեջ կա՞ գեթ մեկ լեզու,

Որ մարդու համար գութ է աղերսում։

Կա՞ մի անցնող օր, որի ափերում

Կյանքի կտավը լուռ չի արտասվում։

….....….........................................................

Սերը եթե կա, հանգն է մեղմ շնչում,

Սիրո պակասից աշխա՜րհն է հևում...