Մի մեծ ՀՈԳՆՈՒԹՅՈՒՆ

Հոգնած ձեռքերըս նիրհել են ուզում,

Ուզում են խրվել աստղային փոշում-

Երազում անգամ հանգիստ չեն գտնում,

Երազից անվերջ երազ են հունցում...

Հոգնած ուսերըս հանգիստ են տենչում,

Հանգչել են ուզում երկաթյա գրկում-

Երկաթը անգամ մետաղ չի մնում,

Փխրուն ուսերիս բեռը չի~ կրում...

Հոգնած ոտքերըս կանգառ են փնտրում

Խելահեղ կյանքի վազքի մոլուցքում-

Կանգառում անգամ վազքը չի~ կանգնում,

Գլխապտույտից ոտքերս են ծալվում...

Հոգնած աչքերըս աչքեր են փնտրում,

Որ գոնե մարեն նրանց ստվերում-

Օրը մարում է, իսկ իմ աչքերում

Տենդում է անվերջ մի մեծ ՀՈԳՆՈՒԹՅՈՒՆ...