Այսօր կարոտս լռություն ունի,

Այսօր կարոտս խորն է ավելի...

Գուցե ինչ որ բան եղել է թերի՞-

Որտե՞ղ ես գտնեմ հունը հարցերի...

Թո՛ղ այդ հարցերի հունով էլ հոսեմ

Ու իմ լռության պատճառին հասնեմ...

Կարոտիս գույնը աճուրդի հանեմ,

Բայց ոչ մի խելառ գնորդ չգտնեմ...

Հետո կարոտի եզրերին փարվեմ,

Նրանով հոգուս թախիծը վանեմ...

Խոր լռությունն էլ խոսել կսկսի,

Կապույտն իմ կյանքը գուցե հրդեհի՜...

Այդ հրդեհից ,բայց, ես չեմ վախենում

Նրա բոցերում հոգիս է կոփվում...