Վաղու՜ց չեմ հաշվել...օրեր,ամիսներ,

Անգամ ՝ տարիներ նույն մեղեդին է

Պատուհանիս մոտ սրնգում անտես,

Իսկ ես՝անտարբեր,ինքս ինձ եմ պատժել...

Պատժել եմ գալուդ չեղած հավատով,

Քո չարտասանած սիրո տողերով,

Իմ ակնկալած այն տաք երազով,

Որ լուռ խոստացար,պահեցիր քեզ մոտ...

Պատժեցիր դու ինձ հենց քո՜ միջոցով,

Մի զույգ աչքերի կարոտի ախտով,

Երբեք չավարտվող անուրջի խաղով,

Ու տարիների այս բութ ապտակով...

Վաղու՜ց եմ հաշտվել ...անջատվել,զատվել

Եվ այլ բառերի ընկերն եմ դարձել...

Պատուհանիդ տակ որքա՜ն նոտաներ

Չդարձան երգեր...քե՜զ էի պատժել...