Տիեզերքում ամեն ինչ պարզ է, ներդաշնակ ...այդ մեր մեջ է շատ բան խ

առնված իրար...
Այդ մենք ենք ամեն ինչ խառնել միմյանց՝հեռու ենք,երբ պետք է մոտենալ,ատում ենք,երբ կա սիրելու տենդ ու պահանջ...

Միթե Տիեզերքից բարդ է մեր հոգին,որ պեղո՜ղ չկա...բարդ ու անհաստատ...
Լարախաղացը վստահում է իր ոտքի տակ փռված պարանին անգամ...մինչ՝մարդը մարդուն է...փռում ոտքի տակ...

Բազմագու՜թ Աստված,ում ես ստեղծել,ի՜նչ է մնացել...

Տիեզերքում ամեն ինչ և կատարյալ է և՝ շատ ներդաշնակ...Հույսը պարան է,որի վրա լարախաղացը էլ չի՜ երերա...