Կարոտին ասի՝ չգաս ինձ այցի,

Էլ չեմ ուզում ես տագնապի քամի,

Կփարվեմ ամպոտ ուսերին լուսնի,

Թող նա հուշերի բեռը իջեցնի...

Կարոտը խնդաց՝ "կապրե՞ս առանց ինձ,

Թեկուզ ակնթարթ,վայրկյան,կամ՝տարի,

Ախր,փախչել եմ ,խնայել քեզ միշտ,

Բայց դու կուրորեն ինձնից կառչեցիր...

Որքան հեռացա,այնքան ձգվեցիր,

Իմ երակներով դու միշտ սնվեցիր,

Այսօր ես քո մեջ գույն եմ ու սպի,

Այդ դու՜ ուզեցիր...ինձ մի մեղադրի..."

...........................................................

Չե՜մ մեղադրում ես կյանքում ոչ ոքի,

Թող իմ կարոտը զգեստն իր հագնի,

Եվ մի օր կրկին խենթիս այցելի,

Ում հետ որ կուզի...թեկուզ՝անցյալի...