Մոլորվել եմ իմ խոհերում

Ու ապստամբ իմ տողերում,

Օրվա շունչն է մերթ պակասում,

Մերթ՝ հևում է վայրկյանը սին...

Ու՞ր է նայում բացվող արփին,

Երբ մահաբեր լույսն է սուրում,

Օտարացած մի խումբ մարդիկ

Իրենց բույնն են անվերջ քանդում...

Մոլորվել եմ իմ խոհերում

Ու շնչահեղձ իմ տողերում,

Թռչունն անգամ երազ ունի,

Թողե՜ք,թողեք, գեթ նա ապրի...