Մաղում է անվերջ, անդադար..Ես սիրեցի անձրևն այն պահից, երբ նա կամրջեց իմ ու քո  երազները. . . Բայց, դե, գիտես, անձրևը ջուր է, հոսեցին մեր երազները, վարարեցին մեր կամքից անկախ, բացեցին նոր հուն...գտան այլ ափեր...

Իսկ ես չատեցի անձրևը...Նրա ամեն կաթիլի հետ կենդանություն էր առնում քո երազից  ինչ որ մասնիկ, իմ երազից՝ փրկված բեկոր. . . Դրանք ծածկում էի ճերմակ թերթերով, թաքցնում տողերի փխրուն շերտերում, բայց տողադարձ չէի անում. . . վախենում էի կիսել մեր երազները. . .

Իսկ դու չխնայեցիր նրանց...տողադարձեցիր. . . Բյուրեղները, որոնք խտացել են ջրի կաթիլների մեջ, հաճախ են հիշեցնում այն կամուրջը, որը փլվեց գարնանային վարարումներից. . .
Մինչդեռ, որքա՜ն էի սիրում անձրևը ...