Կրկին ամպել է երկինքը այսօր,
Հոգիս խաղաղ չէ, հողըս է բոսոր.
Ու՞մ տան ճրագը հանգավ անողոք,
Ու՞մ սրտի պատը ճաք տվեց մի խոր...
Այդ ու՞մ շուրթերը սառան աղոթքում,
Կրկին աչքեր կան՝ երկինք են նայում,
Ա՜խ, որքան ցավ է անվերջ կուտակվում,
Հողի կարոտը դեռ չի հագենում...
Հայրենի' իմ հող, բավ է դու գրկես
Մատղաշ շիվերին. սերդ պահիր քեզ:
Չէ՜, չեմ բողոքում ոչ ոքի դեմ ես,
Լույս որդիներիդ կարոտն է հրկեզ...
Կրկին ուզում եմ՝ երկինքը այսօր
Խաղաղ ռիթմերով գծի մի նոր կոր.
Ամրանա պատը՝ օջախ հիմնելով,
Նորանա կյանքը ամեն երկունքով...
Комментариев нет:
Отправить комментарий