Մի նոր ծովածոց

Այս թացությունը չի անցնում բնավ,

Այն ամենուր է` երկնքին կպած,

Հողի շերտերում, իմ կոպերի տակ.

Այս թացությունը "տեր" է հռչակված...

Կաթում է անվերջ, դարձնում չեչաքար

Սրտի պատերը` առողջ ու անկար...

Մղձավանջն անգամ չի ձգվում այսչափ.

Որքան երկարեց արցունքի ճամփան...

Ու չի հավաքվում նեկտարը օրվա,

Ժպիտ են քամում, ժպտացող չկա...

Այս թացությունն իր ուզածին հասավ`

Ծավալվեց, մի նոր ծովածոց դարձավ...