Երբ ...

Երբ մարի հեռվում երեկոն հոգնած,

Թափ կտամ օրվա պատկերը խեղված,

Կգամ ափերը վաղուց երազած,

Գուցե ինձ սփոփի լուսինը նիրհած...

Գուցե աստղային ճամփին մոլորված

Իմ երազները հետ բերի հատ-հատ,

Եվ պատմի` ինչպես մնալ անարատ,

Երբ հանուն շահի մարդիկ են ծնկած...

Երբ խառնվել են սառույց ու կրակ,

Արդեն չգիտես, թե որն է շիտակ,

Ո՞ր մեղեդին է, որ ականջիդ տակ

Անկեղծ է հնչում, չունի օտար խաղ...

Երբ լուսնին լսեմ, տագնապը օրվա

Գուցե ինձ լքի, ցավըս մեղմանա...

Գուցե աստղերը վերևում փնջված

Գտնեն այն ափը, ուր հաշտություն կա...