Հեքիաթում... /առանց քեզ/

Առանց քեզ հեքիաթըս սուտ է,

Հեքիաթիս ոսկին կեղծ ու անգույն է։

Առանց քեզ պալատն իմ նեղ է,

Այնտեղի պատը ճաքելու պես է...

Առանց քեզ կյանքը հանգույց է,

Իսկ այն բացելը մի մեծ բարդույթ է։

Առանց քեզ կոչումըս զուր է,

Իսկ նվաճումըս անհեթեթ լուր է...

Առանց քեզ ժպիտըս թաց է,

Երգերիս տոնը կարծես թե լաց է։

Առանց քեզ թևերըս բաց են,

Իսկ թռիչքներս վայրէջքի դաս են...

Առանց քեզ քայլերըս շեղ են,

Ոտքերս անուժ, թափառող հետք են։

Առանց քեզ...թող որ ինձ կորցնեմ,

Միայն հեքիաթում քո շու՜նչը գտնեմ...