Քեզանից թաքուն

Կարոտիս տեսքը դու ես հորինում,

Իսկ ես լռությամբ այն իմն եմ դարձնում,

Իմն եմ դարձնում ու քեզ եմ հանձնում,

Բայց դու տվածդ չե՜ս էլ ճանաչում...

Դու չե՜ս ճանաչում, քոնը չես դարձնում

Եվ հանդիպելիս` օտար ես մնում...

Այսպես խորթացած` մենք կյանք ենք մաշում,

Իսկ լռությունը մեզ չի՜ կամրջում...

Կարոտիդ տեսքը ե'ս չեմ հորինում,

Ու չկամ անգամ նրա լուսանցքում,

Բայց թե հանդիպի այն իմ երազում`

Ի՜մը կդարձնեմ...քեզանից թաքուն...