Մի նեղվիր, ձմեռ, որ քեզ չեմ պահում ,
Որ չեմ գուրգուրում վարսերդ ձյունոտ ,
Որ քո հմայքով արդեն չեմ գերվում –
Ինձ համբուրում են շողերն արևոտ …
Մի փորձիր, ձմեռ, նահանջդ փրկել ,
Նահանջ կա` իր հետ դաշինք է բերում ,
Հպարտությունը կարող է խլել
Եվ հուշերը պաղ, ուր կար ջերմություն …
Մի թախծիր, ձմեռ, միշտ էլ այս կյանքում
Հանդիպումն իր մեջ և դող է կրում ,
Այդ դողից մի բուռ կա իմ ափերում ,
Ես էլ իմ բաժին վերհուշն եմ ապրում
…
Արի հուշերը մեր իրար խառնենք
Ու մի խենթ կյանքի պատմություն գրենք ,
Որ նրա էջից, ինչպես մանանա ,
Ձմռան տաք շնչի ակորդը մնա …
Комментариев нет:
Отправить комментарий