Բաժանված ենք մենք...լռությունն է բորբ
Սառցե բոցերում հոգին իմ << այրում >> ,
Մինչ` կողքից նայող և ոչ մի անցորդ
Մոխրակույտերը չի~ էլ նկատում ...
Անջատված ենք մենք ... այդպես խավարն է
Լույսին երբեմն զնդանում փակում ,
Իսկ երբ վերջինըս փորձում է բոցել `
Անգամ զնդանի երա~կն է կտրում ...
Կըտրված ենք մենք ... այդպես մայրացող
Ծառն են անդրանիկ իր պտղից զրկում ,
Ծարաված հողի տենդը փարատող
Ջրի մի վերջին ծորակը փակում ...
... Լռությունը իր թաց տիրույթներում
Մերթ գահակալ է, մերթ` խոնարհ ծառա ,
Ժամանակն է լոկ, որ << այրված>> հոգու
Մոխրակույտերի տերը կըդառնա ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий