ՉԵՄ ՆԵՂԱՆԱ ...

Կարոտիս լեզուն ես չեմ հասկանում `

Այն մերթ բացվում է, ասելիք ունի ,

Մերթ էլ` լռում է, անդարձ համրանում ,

Կարոտս գուցե լեզու էլ չունի ?...

Կարոտիս գույնը կարծես չեմ տեսնում `

Կապույտ է, անգույն, թե`արդեն չկա ...

Ձուլվել է լույսին, կամ էլ` անհունում

Գուցեև հառնի որպես ծիածան ...

Գիտես` կարոտըս աչքեր էլ ունի `

Ինքս գիտեի այդ մասին վաղուց ,

Բայց չգիտեի, որ քո աչքերի

Արտացոլանքն է նրա խորքերում ...

Կարոտիս ձայնը դու դեռ չես լսել `

Հնչյուն է, աղմուկ, թե` խենթ զառանցանք ...

Աղոթքի մրմունջ, հոգեպարար երգ ,

Որ լոկ ծնում է չանցնող կարոտախտ ...

Կարոտըս նաև անուն էլ ունի `

Թող առայժմ այն դեռ գաղտնիք մնա ,

Իսկ եթե հանկարծ լեզվիցըս թռչի ,

Դու խու~լ ձևացիր...ես չեմ նեղանա ...