ԱՆՁՐԵՎԻՑ ՀԵՏՈ ...

Դրսում անձրևն է միալար լալիս ,

Կաթ-կաթ հավաքում բյուրեղն արցունքիս ,

Բուռ-բուռ շաղ տալիս կարոտի փոշին ,

Քայլ-քայլ խտացնում մշուշն աչքերիս ...

Անձրևի ամեն հարվածը դեմքիս

Նոր մեղեդի է, նոր երգի ծնունդ ,

Գույների վալսն է խենթանում մեկից ,

Իրար խառնելով ժպիտ ու արցունք ...

Արցունքի ճամփան անձրևի պես է `

Նա էլ է թափվում <ամպած երկնքից> ,

Նրա բյուրեղը անհաստատ, թույլ է `

Հյուսված երազի անտես թելերից ...

Երազի շղթան ծիածան չէ լոկ ,

Այն մտքի երթ է, հոգու կաղապար ,

Խոնարհված աչքեր, շուրթեր աղոթող ,

Անծիրին նայող կապտած մի հայացք ...

Դրսում անձրևը կարոտիս փոշուց

Հևիհև հունցեց ...քայլող մի անուրջ ,

Որի համրացած ու լուռ ստվերում

Լոկ նշմարեցի <խորտակված կամուրջ> ...