Ան քեզ...

Երբ լինեմ "անքեզ", երբ լինեմ անսեր,

Իմ ինչի՞ն են պետք թռիչքի թևեր.

Հորիզոնները գուցե ինձ պահեն,

Չէ որ նրանց էլ երբեք չեմ դավել...

Երբ լինեմ անտուն, երբ լինեմ անքեն,

Գուցե աշխարհի բեռը ես կիսեմ,

Գուցե չհիշեմ, որ լուսնին նայել,

Նրա հայացքում դրժում եմ սերտել...

Գուցե մոռանամ, թե ինչպես երեկ

Երազի թելը երկնքում պոկվեց.

Երբ լինեմ "անքեզ", երբ լինեմ անթև'

Աստղերը վերից կթափվեն ներքև...