среда, 15 января 2020 г.

ԱՌԱՆՑ ԼՈՒՍՆԿԱ


Իմ մոլորակում` աստղաթափ երկինք,
Անաղմուկ հուշեր, անբոց լուսին կա,
Էլ չի փոթորկվում երազի հոգին.
Մեղեդին ճաքեց շուրթերի վրա...

Հանկարծ աչքերը աստղիկներ դարձան
Ու լույսի թևով երկինք խոյացան,
Ու փոթորկեցին երազի հոգին,
Բայց մոլորակը մնաց անլուսին...

Այս մոլորակում դեռ քանի երկինք
Կմնա անհուշ, առանց լուսնկա,
Եթե քնքշանքը մի օր խռովի,
Էլ չուզի ճաքել օրերի վրա...


Комментариев нет:

Отправить комментарий