ԵՍ ԿՓՆՏՐԵՄ ՔԵԶ

Ես կփնտրեմ քեզ, երբ արշալույսը
Մութ վարագույրից աչքերն իր բացի,
Երբ առավոտի աչքերի լույսը
Քո պաղ հայացքից ժպիտ չբերի...

Ես կփնտրեմ քեզ, երբ օրվա տենդը
Ծանրանա մի պահ անցնող ժամերին,
Երբ փորձեմ բանալ քո փակ ժպիտը,
Բայց և չհասնեմ հոգուդ անդունդին...

Ես կփնտրեմ քեզ, երբ իրիկունը
Հանգրվան գտնի իմ թույլ ուսերին
Եվ թողած մի պահ խենթիս հոգսերը
Մեղմորեն գրկեմ երազիդ հոգին...

Ես կփնտրեմ քեզ, երբ մութ գիշերը
Խլի ինձանից պատկերը քո սին,
Երբ լուռ աղմկեն բոլոր հանգերը,
Իսկ դու խո՜րթ մնաս աչքերի երգին...