Արցունքը վարարել է, սրտի ամբարտակները քշել-տարել է...Եվ ինչու՞ է ավարտվում ամառը...
Դու ամռան հորինվածքն էիր...Քո աչքերը էլ չկրկնվեցին...Կրկնվեց միայն
սրտի
հիշողությունը,որն ամեն ամառ նորովի
հուշեց
բացակայությանդ
ներկայությունը....Օրերի
ձանձրալի
շղթան
երբեմն
վերապրում
է
հորինվածքների
կայտառ
աշխարհում...բայց միայն՝
երբեմն...
Ամռան հետ կկորցնեմ քեզ գտնելու իմ տաքուկ հույսը....Կգա մեզ իր թախծե ափերով սփոփող մեկ այլ եղանակ...Կգա՝ վերապրումների իր տխուր,
ոչինչ
չխոստացող
կարգախոսներով...Կգա, որ հերթական
անգամ
կոփի
մեզ
իր
ոչի՜նչ
չպարտավորեցնող
քարոզարշավում...Իսկ մենք որքա՜ն
ենք
ձանձրացել
սուտ
խոստումներից...
Ամռանը հրաժեշտ կտամ...Բայց և... չե՜մ դադարի փնտրել քեզ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий