ՀՈԳՈՒՍ հոգսերը ...

Հոգուս հոգսերը շատ են հնացել ,

Հոգուս թռիչքը սահմանն է հատել ,

Երկիրը կարծես չի տանում նրան ,

Լոկ Տիեզերքն է հուսո հանգրվան...

Հոգուս մտքերը խառն են ու ցրիվ ,

Հաճախ են < ոռնում > լույսի կորստից ,

Հաճախ են բանտում խավարի որդուն ,

Շղթաներ փշրում հոգուս ընդերքում ...

Հոգուս աչքերը չեն փակվում վաղուց ,

Քանի որ ՄԱՐԴՆ է հեռացել մարդուց ,

Հայացքը նրա հեռուն է ասես ,

Կամ էլ` ԱՐԱՐՉԻ հրաշքին անտես ...

Հոգուս շուրթերը փակ էլ կմնան ,

Նրա հոգսերը դեռ կնորանան ,

Որ մի օր պայթեն հույսի երկնքում ,

Դառնան փրկօղակ հոգու օվկիանում ...