ՀԱՐԲԱԾ ՆԱՄԱԿ ...

Դու հեռացել ես ու ինձ թողել

փշրանքներ լույսի ,

Մայթերին թափված աստղերն ես

անգամ սրբել ու տարել ,

Հոգուս գույները քերվել են, չկան ,

իսկ նրանց փոշին

Լուռ խառնվել է թափված արցունքիս

ամեն կաթիլին ...

Հեռվում շառագունում է ամպրոպը հույսի

Ու ես ծրարում եմ մտքիս պահեստը`

հանձնելով թղթին ...

Թուղթը հոգնել է , հանգիստ է տենչում ,

Չի ուզում սրտիս անկումը տեսնել ,

Որ տողից տող է վայրէջքն իր փնտրում ,

Կամ էլ` առանց հանգ ձգտում է ճախրել ...

Դու հեռացել ես ու ինձ թողել

կածաններ լույսի ,

Բայց երբ մոտենում եմ դարպասին նրա

Հեռվից ամպրոպն է ճայթում իմ գլխին ,

Ու ծրարվում է հույսըս ակամա ...

Երբ վերադառնաս ...

Կգտնես գուցե անհասցե նամակ ,

Որը հարբել է ճերմակ էջերով ...

Թաքցրու այնտեղ հույսըս << խորտակված >> ,

Իսկ դու էլ ապրիր իմ << փրկած >> լույսով ...