Գրիչը` ՎԸՐՁԻՆ

Թե վըրձին դառնա գրիչըս մի օր ,

Ես այն կցողեմ հոգուս գույներով ,

Ճերմակ թղթերը կտավ կդարձնեմ ,

Մտքիս կանթեղով եզրեր կգծեմ ...

Թույլ կտամ վըրձնին գործի անվարան

Ու կյանք հաղորդի ճերմակին անհայտ ,

Ինչեր կծնվեն հպումից նրա `

Ոչ ոք չգիտե ... թող գաղտնիք մնա ...

/ Թող գաղտնիք մնա այնքան ժամանակ ,

Քանի դեռ խորթ են սառույց ու կրակ ,

Քանի դեռ լույսը < մութ > ունի իր մեջ ,

Մութն էլ կրում է դեռ < լուսե > աչքեր .../

...Երազն անվերջ է, պատրանքը` գերող ,

Թող գերվի լույսն էլ վըրձնի հարվածով ,

Խտանա անգամ խավարի սրտում

Ու դառնա կանթեղ մարդկային հոգում ...