ԱՇՆԱՆ ՀԵՔԻԱԹ...

Աշունը ներխուժել սիրտըս,

Հյուսել է մի թախծոտ հեքիաթ.

Գիշերը գողացել լույսըս,

Նետել է դողացող ճրագ...

Հոգիս այս ցրտից նվաղել,

Դարձել է մի լքված տերև.

Քամին ինչ-որ պահ չարացել,

Գրկել է նրան ու կորել...

Միայն, երկինքն է դառնացած,

Երկու կաթ արցունք ցած նետել.

Մինչդեռ, աշունը խենթացած,

Իր թախծոտ հեքիաթն է հյուսել...